SİNEMA GÜNLÜKLERİ

Malesef yine yönetmen elinde telef olan “hazinelerden” biri ile karşı karşıyayız. Dün akşam “The Last Airbender” ya da 25-35 yaş arası fanları tarafından bilinen diğer adıyla “Gerçek Avatar” ı izledikten sonra başka bir yönetmenin elinde bu malzeme olsa kimbilir ortaya ne çıkacaktı diye düşünmekten alamadım kendimi. Zaten Shyamalan’nın bu filmin yönetmenliğine geldiğini okuduğumda ağzımdan bir “Whyyyyyyyy???” çıkmıştı. Gerçekte de Shyamalan (ne yazık ki) beklentilerimi boşa çıkarmadı. Cumartesi sabahları saat kurarak çizgi filmini beraber izlediğim eşim filmde sık sık “bu kim, şu kim” diye bana sordu. Çünkü gerçekten de bir çok karakterin hangisi olduğunu filmden çıkarmak oldukça zordu. En başta Zuko karakteri için Dev Patel’in seçilmesiyle başlayan hayalkırıklığı Iroh ve Ateş Kralı seçimleriyle devam etti. En son bu derece hayalkırıklığını Edward Cullen rolü için Rob Pattinson seçildiğinde yaşamıştım. 3D olarak gitmeme rağmen filmin büyük bir bölümünün 2 boyutlu olması ve duyduğuma göre türkçe dublajının çizgi film seslendirmesinden farklı olması filmin gösterimindeki büyük eksikliklerdi.
Filme gelirsek, konu animasyon dizisiyle birebir aynı gidiyor. Ancak 20 bölümden oluşan ilk sezonu 107 dakikaya sığdırmaya çalışınca karakterler son derece 2 boyutlu kalmış. Hala bir çocuk olduğu için oyun oynamaya bayılan Aang’in yerine son derece durgun ve düşünceli duruş konusunda “Angel” a rakip olacak bir Avatar çıkmış ortaya. Dizide son derece espirili bir karakter olan Sokka ise filmde herhangi bir hareketiyle gülümsetmeyi bile başaramadı. Iroh ise neredeyse en büyük hayalkırıklıklarından biriydi. Filmin olmamışlarını saydıktan sonra gelelim olmuşlarına. Öncelikle “Appa” , dizinin olmazsa olmazlarından olan uçan bizon oldukça gerçekçiydi. Bunun dışında dövüş sahnelerindeki kareografiler de oldukça başarılıydı. Dizide her ulusun bükme sırasındaki hareketleri farklı ve o elemente uygun olarak seçilmişti. Filmde bu ayrıntıya dikkat etmeleri güzeldi. (gerçi toprak bükücüleri çok fazla göremedik). Diğer güzel ayrtıntılar arasında ise Iroh amcanın çay sevgisini sayabiliriz.
Tüm eksiklerine ve hatalı seçimlerine rağmen karakterleri daha derinleştirecek bir senaryo ile devam filmleri konusunda umudum hala sürüyor.
Şimdilik Yip Yip.